به گزارش ایران ورزشی با اتمام شانس قهرمانی و حتی صعود به رقابت‌های لیگ نخبگان آسیا از طریق لیگ برتر برای استقلال اینک فرصتی طلایی در اختیار کادر فنی و مدیریت باشگاه قرار گرفته تا با رویکردی نوآورانه، به جوانگرایی در تیم بپردازند. استفاده حداکثری از دیدارهای باقی‌مانده در این...
به گزارش ایران ورزشی با اتمام شانس قهرمانی و حتی صعود به رقابت‌های لیگ نخبگان آسیا از طریق لیگ برتر برای استقلال اینک فرصتی طلایی در اختیار کادر فنی و مدیریت باشگاه قرار گرفته تا با رویکردی نوآورانه، به جوانگرایی در تیم بپردازند. استفاده حداکثری از دیدارهای باقی‌مانده در این فصل، می‌تواند بستر مناسبی برای معرفی و پرورش استعدادهای جوان به فوتبال کشور باشد.
واقعیت این است که با توجه به شرایط کنونی تیم، رتبه‌ای بین ششم تا دوازدهم محتمل‌ترین نتیجه برای استقلال در پایان فصل خواهد بود. با این وصف، پرسشی اساسی مطرح می‌شود: آیا کسب رتبه ششم با اتکا به بازیکنان 30ساله و پرهزینه، ارزشمندتر است یا اکتشاف و پرورش چهار استعداد جوان برای فصل آینده؟
حتی دوازدهم شدن در یکی از بدترین فصول استقلال با شناسایی و به‌کارگیری استعدادهای جوان، می‌تواند برای فصل آینده استقلال بسیار مؤثر‌تر از کسب رتبه‌ای بهتر با تکیه بر بازیکنانی است که سال‌هاست عملکرد مطلوبی از خود نشان نداده‌اند. کادرفنی باید این فرصت را مغتنم شمارد و در هفته‌های پیش‌رو، فرصت بازی به تمامی بازیکنان زیر 23 سال داده شود حتی اگر این جوانان در میدان بازی ندرخشند، باز هم یک دستاورد مهم حاصل خواهد شد و آن هم شفاف‌سازی لیست بازیکنان زیر 23 سال تیم برای فصل آینده است. در این صورت، می‌توان با اطمینان خاطر نسبت به لزوم تغییر و تقویت این بخش از لیست تیم در فصل آینده اقدام کرد.
البته آکادمی استقلال سال گذشته عملکرد بسیار بدی را از خود به ثبت رساند و همین حالا از نظر استعدادهای جوان، عملاً خروجی قابل توجهی برای تیم اصلی ندارد و این موضوع کار بوژوویچ را سخت‌تر خواهد کرد.
متأسفانه، مدت‌هاست که استقلال موفق به معرفی یک ستاره واقعی از آکادمی خود به فوتبال کشور نشده است. این فرصت بی‌نظیر برای جوانگرایی، می‌تواند آغازی دوباره برای احیای این روند و تزریق خون تازه به رگ‌های تیم باشد.
روزگاری استقلال محل ظهور استعدادهای تازه در فوتبال بود، بازیکنانی که بعد از درخشش در ترکیب آبی‌ها آرام آرام تبدیل به بازیکنانی ملی نیز شدند و پله‌های ترقی را یکی بعد ازدیگری پیمودند. مهدی پاشازاده جزو اولین بازیکنانی بود که از تیم‌های پایه استقلال به تیم بزرگسالان رسید و دروازه‌های پیشرفت را گشود. بعد از او نسل دیگری از بازیکنان فوتبال ایران را تحت تأثیر خود قرار دادند.
پیروز قربانی، امیرحسین صادقی و وحید طالب، شاخص‌ترین چهره‌ها بعد از ظهور پاشازاده بودند اما بعد از این اسامی استقلال باز هم فوتبال ایران را با معرفی چهره‌های شاخص تحت تأثیر قرار داد. آندرانیک تیموریان، مجتبی جباری، خسرو حیدری و... دیگر بازیکنان استقلال بودند که از تیم‌های پایه این باشگاه به تیم ملی معرفی شدند.
در ادامه نیز روند بازیکن‌سازی استقلال از تیم‌های پایه ادامه پیدا کرد. امید نورافکن جزو جدیدترین محصولات آکادمی استقلال محسوب می‌شود که در فهرست اخیر تیم ملی نیز حضور دارد. این چهره‌ها البته شاخص‌های معرفی شده از آکادمی استقلال محسوب می‌شوند و قطعاً نام‌های بسیاری را می‌توان کنار هم ردیف کرد اما پرواضح است که استقلال ظرفیت شناساندن بازیکنان بیشتری را به فوتبال ایران دارد و در فصلی که به نوعی با موفقیت لیگ برتر را به پایان برده، می‌تواند با باز گذاشتن عرصه برای جوان‌ترها لااقل آینده خود را بیمه کند.
واقعیت این است که با توجه به شرایط کنونی تیم، رتبه‌ای بین ششم تا دوازدهم محتمل‌ترین نتیجه برای استقلال در پایان فصل خواهد بود. با این وصف، پرسشی اساسی مطرح می‌شود: آیا کسب رتبه ششم با اتکا به بازیکنان 30ساله و پرهزینه، ارزشمندتر است یا اکتشاف و پرورش چهار استعداد جوان برای فصل آینده؟
حتی دوازدهم شدن در یکی از بدترین فصول استقلال با شناسایی و به‌کارگیری استعدادهای جوان، می‌تواند برای فصل آینده استقلال بسیار مؤثر‌تر از کسب رتبه‌ای بهتر با تکیه بر بازیکنانی است که سال‌هاست عملکرد مطلوبی از خود نشان نداده‌اند. کادرفنی باید این فرصت را مغتنم شمارد و در هفته‌های پیش‌رو، فرصت بازی به تمامی بازیکنان زیر 23 سال داده شود حتی اگر این جوانان در میدان بازی ندرخشند، باز هم یک دستاورد مهم حاصل خواهد شد و آن هم شفاف‌سازی لیست بازیکنان زیر 23 سال تیم برای فصل آینده است. در این صورت، می‌توان با اطمینان خاطر نسبت به لزوم تغییر و تقویت این بخش از لیست تیم در فصل آینده اقدام کرد.
البته آکادمی استقلال سال گذشته عملکرد بسیار بدی را از خود به ثبت رساند و همین حالا از نظر استعدادهای جوان، عملاً خروجی قابل توجهی برای تیم اصلی ندارد و این موضوع کار بوژوویچ را سخت‌تر خواهد کرد.
متأسفانه، مدت‌هاست که استقلال موفق به معرفی یک ستاره واقعی از آکادمی خود به فوتبال کشور نشده است. این فرصت بی‌نظیر برای جوانگرایی، می‌تواند آغازی دوباره برای احیای این روند و تزریق خون تازه به رگ‌های تیم باشد.
روزگاری استقلال محل ظهور استعدادهای تازه در فوتبال بود، بازیکنانی که بعد از درخشش در ترکیب آبی‌ها آرام آرام تبدیل به بازیکنانی ملی نیز شدند و پله‌های ترقی را یکی بعد ازدیگری پیمودند. مهدی پاشازاده جزو اولین بازیکنانی بود که از تیم‌های پایه استقلال به تیم بزرگسالان رسید و دروازه‌های پیشرفت را گشود. بعد از او نسل دیگری از بازیکنان فوتبال ایران را تحت تأثیر خود قرار دادند.
پیروز قربانی، امیرحسین صادقی و وحید طالب، شاخص‌ترین چهره‌ها بعد از ظهور پاشازاده بودند اما بعد از این اسامی استقلال باز هم فوتبال ایران را با معرفی چهره‌های شاخص تحت تأثیر قرار داد. آندرانیک تیموریان، مجتبی جباری، خسرو حیدری و... دیگر بازیکنان استقلال بودند که از تیم‌های پایه این باشگاه به تیم ملی معرفی شدند.
در ادامه نیز روند بازیکن‌سازی استقلال از تیم‌های پایه ادامه پیدا کرد. امید نورافکن جزو جدیدترین محصولات آکادمی استقلال محسوب می‌شود که در فهرست اخیر تیم ملی نیز حضور دارد. این چهره‌ها البته شاخص‌های معرفی شده از آکادمی استقلال محسوب می‌شوند و قطعاً نام‌های بسیاری را می‌توان کنار هم ردیف کرد اما پرواضح است که استقلال ظرفیت شناساندن بازیکنان بیشتری را به فوتبال ایران دارد و در فصلی که به نوعی با موفقیت لیگ برتر را به پایان برده، می‌تواند با باز گذاشتن عرصه برای جوان‌ترها لااقل آینده خود را بیمه کند.
استقلال تهرانلیگ برتر فوتبال ایران
